— Добры Шлёма! — казалі сяляне, — Добры Шлёма, дармо што ён жыд. У вачох прачытаеш, як глянеш: — Мужчыны, і мне трэба жыць?!
Так жылі… Ад гарэлкі чумелі, Залівалі, мужыцкі свой лёс… Калі ў Шлёмы гудуць людзі чмелем, То ў хаце, здаецца, менш сьлёз.
Ці няшчасьце, ці радасьць, ці госьці, — Каля Шлёмы — ўсягды карагод… Так старая карчма ў нашай вёсцы Мужыкоў весяліла ўвесь год.
