Але мне — мне чамусьці весела, Хоць і вёска пашла ўверх дном, — Ня чуваць тых сумлівых песень, Што труцілі жыцьё маладое.
Сход ідзе… Пасёлкі ці хутар? Мужыкі дзеляць панскі абшар… У старым лапсардаку закутаны З мужыкамі і Шлёма карчмар.
Шлёма што? Ён роўны з людзямі, Можа ехаць далей Магілёва, Ён цяпер, як і ўсе — грамадзянін, Пра зямлю Шлёме далі слова.
