Прытуліў… Зашчымела мне сэрца, Ажно сонца з-за хмары паўзе… Я цалую… Мне нават ня верыцца, Што каханьне паўстанца ў лазе.
А жыцьцё — не стаіць, а круціць! Эх, жыцьцё — ты шалёны вір! Калі жыць у цяжкай пакуце, То нашто шкадаваць галавы?!.
Калі так — то гуляй у паўстаньні, Хто раней і стагнаў і плакаў — Мужыкі — раць чырвонага стану: Што ім вораг і чорт і палякі!
