Шлёме страх… У карчме запёрся І мяркуе — чаму гэтак стала? Калі Хаім прыходзіў з войска Не маліўся… і еў ён сала.
А цяпер — усёй вёсцы вядома, — Яго Хаім — ого!.. Камісарам!.. І гаворыць — ніхто ня дасьць волі, А здабудзем яе мы самі.
Грамадою палямі, лясамі Вышлі дружна і вышлі ўсе мы, — Цяпер волю здабудуць самі, Хто жыве ў „Вялікай Расеі“.
