ЗЬЯВА XIV
Тыя-ж, Барыка
Барыка (шпарка). Таварыш Станіслаў! Таварыш Станіслаў! Тэлеграма!
Станіслаў. Ну, што таварыш Барыка?
Барыка. Чаму я ня там, чаму ня разам з сваімі бальтыйцамі?
Усе. Што? Што там у тэлеграме?
Барыка. Толькі што! Ад Петраградзкага рэв-ваен-са-вету! Гатчына ўзята! Керанскі ўцёк канчаткова! Генэрал Красноў здаўся. Урра!
Усе. Урра!
Іона. Урра!
Станіслаў. Таварышы! З прычыны радаснай весткі аб поўнай перамозе пролетарскай рэволюцыі, абвяшчаю амністыю ўсім тут (азірнуўшыся) прысутным!
Усе. Урра!
Станіслаў. Пры ўмове поўнай пакорнасьці і абяцаньня…
Усе. Урра!
Станіслаў. Трэба ўсё прывесьці ў парадак. Бітае шкло — крэслы, — усё прыбраць. Тут будзе школа-комуна для дзяцей, для нашых дзяцей.
Усе. Урра! Урра! Добра! (Вядуць Генадзія).
Голас. Яшчэ адзін! У лесе знайшлі!
Матруна. Гэта-ж Генадзі! Ён добры!
Софі. Генадзі!
Генадзі. Я нічога ня хочу, нічога!
Станіслаў. Пусьцеце яго! Я чуў пра вас ад доктара Барэновіча… вы…
Генадзі. Дзядзя тут?
Барыка. Тут, тут, супакойцеся! Усе тут!
Галасы.
— Ён добры!
— Вучыцелем будзе!
— А што-ж, хай!
Станіслаў. А дзе таварышка Манюня?
Барыка. Манюня! А там, чуеце? (3 дому чуваць гучны марш перамогі. Усе ідуць у дом. Некалькі момантаў сцэна
