Рая. Фі, фі. Брыдка! Мне стыдна, стыдна! І чаму мая мама ня вышла замуж за… за начальніка павятовай міліцыі! (Плача).
Софі. А ўсё ваша кахэтынскае. (Выводзіць яе ў другі пакой).
Генадзі. Лісьцё жаўцее… і чырванее болей і болей… Пах восені пранікае ў самую…
Мікола. Сказаў-бы я куды…
Генадзі. У самую душу! Ад яго хмялее ў галаве.
Мікола. Ня пі віна, калі слабы на галаву!
Генадзі. Ты ня чулы, Мікола, і толькі.
Мікола. Быць чулым у часе рэволюцыі, — вельмі дзякую.
Барэновіч (да а. Іоны). Два браты! Родныя браты!
Іона. Ва ўсе часы бывала: Ісаф і Якаў.
Вася (у куце). Як пазбыцца сэмінарыі…
Іона. Яшчэ ўспомніш і пашкадуеш!
Афіцэр. Жэншчыны вышлі і сразу зделалась, как недахват продуктаф на фронтэ… „Ала-вэрды“.
Барэновіч. Ты прапануеш, Ніколя, актыўнасьць! Дзе цэнтр, які мог-бы кіраваць усім… такія паасобныя маленькія групкі, як нашая… нда… нда…
Мікола. Цэнтр ёсьць! Трэба зараз організаваць сувязь паміж падобнымі групамі мясцовых патрыётаў і тым цэнтрам, а таксама і груп між сабой…
Прахайла. Якраз, як нелегальныя організацыі. Я ведаю іх — ого! Даліся мне калісь!
Мікола. Тым лепей. Моцная спайка і кругавая парука. І тады…
Іона. О, Госпадзі! Хаця ў Майсея сказана: „вока за вока, зуб за зуб“.
Генадзі. А ў хрыста? Вы, бацюшка, прадстаўнік каго?
а. Іона. І кроткія сэрцам могуць выклікаць абурэньне! Няправільнае толкаваніе хрысьціянскай цярплівасьці. Так: „ашчэ ўдараць цябе ў левую ланіту, падстаў правую“! Але толькі ў выпадку, калі не запануе зло ўсеагульнае!
Прахайла. Усеагульнае зло!
Іона. А біч, каторым ізгна хрыстос таргуюшчых з храма?
Барэновіч. Якая эрудыцыя, начытанасьць!
Іона. Вось-жа і яно!