ДЗЕЯ ТРЭЦЯЯ
ЗЬЯВА I
Афіцэр, Мікола, Рая, ударнік
Афіцэр. „Ала-вэрды — гас-подзь з табою
„какой бы ні был ты страны.
Усе: Ала-вэрды, ала-вэрды…
Мікола. Раічка, пацалуй мяне!
Рая. Ня хочу і ня хочу. Вы цалавалі Тацяну, што ў вас служыць, я ведаю. Вы…
Мікола. Якая асьвядомленасьць, Раічка! Памятаеш — Ліпкі! Ліпачкі і лапачкі нашай Раічкі. (Цалуе, абнімае яе).
Афіцэр. Всё харашо — віно, музыка… песьня. Жэншчын не хватает!
Мікола. Жанчын не хапае, дык жанчыну ён хапае. (Зноў абнімае Раю).
Афіцэр. Ах, не магу! Вся крофь ад галавы адходыт! Вы гаварылі, у вас сэстра Манюня, где Манюня?
Вася. Ого! Манюня! Рукі кароткія! Соф‘я Пятроўна? Дзе Соф‘я Пятроўна?
ЗЬЯВА II
Тыя ж і Софі
Софі (відавочна выпіўшы). Хто ўспомніў пра кахатынскае? Дайце мне кахэтынскага…
Афіцэр. З нашым удавольствіем.
Софі. Вот мужчына, — з галавы да ног! У каго гэта сказана: „мужчына з галавы да ног“?