до́вая раса́ да й разлила́са па квѣ́тках, па травѣ́ й па земли́, ба́тцэ ўзя́ў хто да сыто́ю й апы́рскаў усю́ зе́млю. Со́нейко паднело́со ўґо́ру да так прыґрє́ло, што з земли́ аж па́ра клу́бам пашла́, павалила бы з ґаршка́. А со́нейко ўсе ґрє́е, ўсе печэ́. Куды́ ни ґля́нь — усе блищы́ць, палыску́етца да так и трасе́тца, бы ґарщо́к у пе́чы, як у ё́м кипи́ць вада́. Раса́ вы́сахла, а мёд так й аста́ўса на травѣ́ да на квѣ́ткахъ. Чмели́, пчо́лы й матыли́ лета́юць, ґуду́ць над квѣ́тками да ссуць мёд. Бортник паню́хаў павѣ́трае, лизну́ў языко́м — чу́е, аж со́латко, й пацё́гса ў лѣс, ґдзѣ на адрǒх стая́ли пчо́лы. Идзе ё́н да йдзе; аж чуе — раву́ць пчо́лы нѣ́мым ґо́ласам, аж лѣс дрыжы́ць. Прыслухо́ўваетца Бо́ртник, аж мармы́чуць медзьве́дзи. — Ну — ду́мае, — ґэ́то ены́ напа́ли на пчо́лы. — Пабѣ́г Бо́ртник ратава́ць. Бежы́ць ё́н дзень, бежы́ць друґи́ — чу́е: пчо́лы раву́ць, медзьве́дзи мармы́чуць, а дабѣ́ґци не мажэ́. Тǒльки на трє́йци дзень дабѣ́г ё́н да таґо́ мѣ́йсца; ба́чыць, аж два медзьве́дзи напа́ли на пчалу́, задра́ли еѣ, а са́ми лежа́ць да смо́кчуць мёд. Вы́смактали ены́ пчалу́, тǒльки дрэ́бы астали́са. Падбеґа́е тут Бо́ртник, а медзьве́дзи ста́ли на за́дние ла́пы да на еґо́ й ки́нулиса. Падбѣ́г адзи́н медзьвѣ́дзь, разя́виўса да на Бо́ртника, а той ухвациў адно́ю руко́ю за язы́к, а друґу́ю засу́нуў у ґо́рло па са́мае плечо́, учапиўса за хвǒст да як паце́ґ, дак и вы́вернуў медзьведзя трыбуха́ми наве́рх. Раве́ той медзьвѣ́дзь не сваи́м ґо́ласам, а друґи́, як ўба́чыў то́е, дак пусциўса наўцекача́. Бо́ртник за им. Медзьвѣ́дзь дабѣ́г да раки́, ки́нуўса ў во́ду да й пераплы́ў на друґи́ бǒк. Падбѣ́г Бо́ртник к рацє́. Як тут перайци́? Глыбо́ко, а плыва́ць ё́н не мажэ́. Ду́маў, ду́маў Бо́ртник, ухапиў себе́ за чуб да як шыбануў, дак и пераки́нуў це́раз рє́ку. Спало́хаўса медзьвѣ́дзь, бежы́ць да тǒльки хвасто́м кру́циць. Але́ ось даґна́ў еґо́ Бо́ртник, ухапиў за хвǒст да й дава́й маха́ць круґо́м себе́. Маха́ў, маха́ў: тым ча́сам ось як атарве́тца хвǒст да палеци́ць медзьвѣ́дзь, да ўрє́жэтца ґалаво́ю аб дуб, дак и дух з еґо́ вы́перло. Злупиў Бо́ртник з ґэ́стаґо медзьве́дзя шку́ру, развѣ́сиў еѣ́ на дзе́раве й па́шоў к пе́ршаму медзьве́дзю. Прыхо́дзиць ён, аж тут назбира́-
