Гэта старонка не была вычытаная
Сідар крануў рукою Сымонкавага ілбу, пасьля прылажыў вуха да грудзей.
— Ды ўжо па ўсім. Вечны пакой… Удваіх ляглі за сьвятую справу… Хадзем, брат Сымонка, да бацькі…
Паўстанцы сьпешна панясьлі няжывога Сымонку к курганом.
