Гэта старонка не была вычытаная
аслабелі рукі; выскаўзнутая каробка папала на калясо і зрабіла рэзкі трэск.
Конь рвануўся ўбок, пацягнуўшы брычку і ёю ў плот. Гучны стук разьнёсься па дзядзінцы і аддаўся рэхам за цьвінтаром.
Антось адскочыў убок і перш памкнуўся бегчы, але раптам перадумаў і прытаіўся на месцы.
— Каб ты згарэла! Як назнарок! — вылаяўся ён у дзікім адчаю і праз хвіліну зноў хапіўся за каробку.
У гэты момант зусім недалечка пачуўся лопат бегатні і зычны вокрык:
— Хто-о там? Сто-ой! Стой!
Антось адскочыў ад каробкі, і, зачапіўшыіся за аглоблю, грузна паваліўся на зямлю.
