Перайсці да зместу

Старонка:Збор твораў (Гартны, 1929—1932). Том 1.pdf/67

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

Гора сілаю загоніць
Ў цёмны горад, на завод,
Дзе машына енчыць, стогнець,
Нутр разьядае смурод.

Там ад раніцы да ночы
Ў цяжкай працы прастаіш…
Ну-ж, заплюшч, галубе, вочы
Ды засьні… Чаму ня сьпіш?

Там цябе прывяжа сіла
Да машынаў, да сталоў,
Дзе ты будзеш да магілы
Стаяць зьвязаным, бяз слоў.

Замест песьні над калыскай
Твае маткі дарагой —
Гуд машыны, рамнёў піскі,
Будуць вісець над табой.

Промень сонца цёплым летам
Да цябе не даляціць;
Ты разлучышся са сьветам,
Як ў вастрозе будзеш жыць.

Будзе дарма сэрца рвацца
На прыроду паглядзець,
Сіл і сьвежасьці набрацца,
Супачынку хвілю мець.

Ды ня выстачыць патоля
Адарвацца ад машын,
І ня ўбачыш мо‘ ніколі
Сонца й лесу, мілы сын.

Сьпі-ж, малы, спакойна ў хаце,
Моц і сілу сабірай —
Покуль цешаць бацька й маці,
Іх суцесе патурай.

Пецярбург, 1914

|}