Гэта старонка не была вычытаная
Дахі іскрыстыя
Слухалі смелы
Хор вераб‘ёў.
Зычна званіла, крынічыла
Блізка крынічка за горкай;
Не змаразіў злы мароз,
Хоць невялічкая,
Нібы то вока —
Рогат да слёз…
Эх, каб і сэрцы, каб нашыя
Так не баяліся гора,
Грозных жыцця непагод, —
Шмат назапасілі-б
Сіл у прасторы
З году ды ў год!..
Пасадзец, 1910 г.
|}
