Старонка:Зборнік Рудніцкага-Гінтаўта (1716). Публікацыя 1901.pdf/28

W Budzie przy dudzie słuzalec skacze
a zona Arona wielce zasmucona
po swoim Aronu płacze.
Boday ty Lachu niemiew ty fortuny,
sco moho Arona wprawiw
do truny, do trumny.
Ach dam że pownu kozu złota,
scob menie nie brała,
do woyska nie miała
złaia Piechota. bis
Stoi na stole, stoi drabina,
porwali związali, do woyska pomcali
Lachi rabina [bis]
Och corny hod zydom na zawod.

|}

Варіанты см. у Драгоманова, «Матеріали для історії віршів українських», и Грушевского, Сьпіванник з початку XVIII в.», гдѣ указаны и другія изданія.

---

14^[1].

л. 45 об.  Kary mene, Hospody moy,
odnoż mene ne kiday. ||
Rad ia karu wsięnku znoszu,
л. 46  tylko twoiey łaski proszu.
Rukaz twoia chot tiaszkaia,
odnak Backowskaia
K arywszy pożałuiesz,
skarawszy pomiłuiesz.
Oy lichosz tomo dytiati,
kotoroho nie bijet Mati
I swajowoley ieho lubujet
a ieho na hol(?)hołduiet.

1. Пѣсня эта и слѣд. приписаны нѣсколько позже в нач. XVIII вѣка.