Sami męzowie mocny zydowe
Bachury Pachury Pebrawazy kostury,
Iak mazurowie. (bis),
Wysli[1] w pole staneli w dole
w balmakach, w kołpakach, w bryletach, w mankietach —
własnie jak w szkole (bis). ||
об. Ażno poculi za pułcwierc mili,
szto idzie słuzalec, zołnierski szubrawiec,
Barzo podpili, barzo podpili
Owey kapara, lichaia pora,
staneli do szyku, narobili[2] kryku:
Scio za poczwara, scio za poczwara!
Stroz do pistoleta, Srol do bandoleta,
a rabin za karabin,
Hirs do muszkieta (bis).
Złodey słuzalec hoły iak palec
dobywszy pałasa tiaw[3] włos Anasza,
Boruchu po bruchu, monosu po nosu,
a lebi po gebi, a Icku po licku.
a iudzie po udzie —
oy corny hod zydom na zawod!
Y tak ich hnaw, y tak rubaw —
y ruki na stuki, y głowy na połowy,
y zęby przez gęby
Poutinaw, poutinaw.
Borem z taborem sli gęstmy lasem.
niescęsny ty Lachu, narobiw nam strachu
Swoim palasem, swoim pałasem.
Siew raw na placu, iew zserca macu;
och moy Bachury od odnoho[4]
zhinuli na placu (bis).
Старонка:Зборнік Рудніцкага-Гінтаўта (1716). Публікацыя 1901.pdf/27
Гэта старонка не была вычытаная
