Кацянём чарапае дожджык у дахі —
Кіцка мае сумныя вочы сягоньня —
У паветры дрыжаць асеньнія ўзмахі —
У туманным возеры места тоне.
Завесіў дожджык на тварах траур —
Па бруку скача — смуткам шэрым.
Ідзем у садзе ля зьсьмягщых траваў —
Ў вясну адцьвіўшую больш ня верым.
