Старонка:Заранкі (1924).pdf/77

І аддам табе я ўсе
Думкі, краю мой,
І ізноў з табою тут
Я зьліюсь душой.
Дык блішчыце-ж, зорачкі,
І разьвейце жаль,
Думку маю вольную
Панясеце ўдаль!

|}

МАЯ ПЕСЬНЯ.

Як толькі ў сэрцы радасьць маю,
Надойдзе шчасная пара, —
Я песьню ў гэты час сьпяваю
Табе, сьвятлістая зара,

Як прыдуць цяжкія гадзіны,
Маё агорне сэрца жаль, —
Пяю і ў гэтыя часіны,
Мой сумны сьпеў нясецца ўдаль.

Вясна надойдзе чараўніца,
Настане сьветлы дзіўны май,
Ізноў мне думка акрыліцца, —
Гучней пяю, мне ўторыць гай.

Зусім, здаецца, нікне гора,
Як толькі песьню запяю
Пра сьветлы край, пра сонца, зоры;
Спакой ідзе ў душу маю,

І мне чароўна так стаецца.
Тады я ўсёй душой пяю,
І песьня ўдаль з душы нясецца
Я ў песьні чую моц сваю.

Ляці-ж ты, песьнь мая, далёка
Над роднай мілай стараной,