Гэта старонка не была вычытаная
Было дзіўна так мне,
Бы ў чароўным тым сьне.
Я тады сваё шчасьце спазнала…
Сьветлай мараю сна
Праляцела вясна,
І настала хвіліна разлукі.
Я прашчалась з табой,
Ненаглядны ты мой,
І хавала душэўныя мукі…
Ты далёка цяпер,
Але ведай і вер,
Што агонь не пагасьне каханьня:
Пакуль буду я жыць,
Ён мне будзе сьвяціць;
Можа йзноў дачакаюсь спатканьня.
|}
|
ПАЛЯЦІ, ВЕЦЕР… Паляці ты, вецер, |
