|
Ўвесь сьвет кажа, бьець у звоны:
„Дурны мужык, як варона“.
Гэта — тыкі справядліва:
Ён дурнейшы ад вароны;
І ня дзіва, — было-б дзіва,
Каб мужык ды быў вучоны.
Дык крычыця-ж, бійця ў звоны:
Дурны мужык, як варона.
Да навукі ён не браўся,
Закасіўся, загараўся;
Дурнем умра, як радзіўся,
Сам сабой дурным зрабіўся.
Ведама, мужык — хамула, —
Ад навукі адвярнула!..
Дык крычыця-ж… (як раней).
Ці-ж ня дурань, — мужык гэта:
Гарэ, сее усё лета,
А як прыйдуцца дажынкі,
Няма збожжа ні асьмінкі,
А даждаўшы на Каляды,
Мужыкі мякінцы рады.
Дык…… (як раней).
Усю зімку возам цягне
Да вагзалу рожна збожжа,
Ногі зьмерзнуць, сам засьмягне,
А на хлеб кажух заложа,
Каб дажыць як да крапівы,
Абы ў поля выйшаў жывы.
Дык…. (як раней).
|
