Гэта старонка не была вычытаная
А зраблю другую.
Цяпер зраблю, дудку
Ад жалю, ад смутку.
Га, зраблю-ж другую,
Жалейку смутную, —
Ды каб так зайграла,
Каб зямля стагнала,
Вот каб як іграла!
Каб слязьмі прабрала,
Каб аж было жутка,
Вось-то мая дудка!..
Вось, зрабіў такую:
Дай-жа папрабую…
Ну дык грай-жа, грай-жа,
Ўсё спамінай-жа…
Што дзень і што ночы,
Плач, як мае вочы,
Над народу доляй.
І плач што раз боляй.
Плач так да астатка,
Галасі, як матка,
Хаваючы дзеці,
Дзень, другі і трэцьці.
Іграй сьлёзным тонам
Над народу сконам!
Каб ты так іграла,
Каб нямарасьць брала.
Як сьлязы не стане,
Заціхне іграньне.
Кінь наўкола вокам,
Дык крывавым сокам —
Не сьлязой заплачаш,
Як усё абачыш.
