Манька. Нічога, Юля!… Ах, учора вось дык была авантура!… Сядзеў тут вось гэты, ведаеш? той, што да мяне прычапіўся…
Юлька. Грышка?
Манька. Але… А сюды прыйшлі нейкія іншыя госьці, далікатныя, хораша апранутыя… Я сядзела з імі… А ён усё: не сядзі ды не сядзі!… значыцца, каб я пайшла да ягонага століка. А я не пайшла. Вось ён зрабіў скандал! Яны пасварыліся і гэты чорнамазы разрэзаў нажом руку пану Міхалу.
Юлька. Хто-ж гэта пан Міхал?
Манька. А гэта адзін з тых, з якімі я сядзела.
Юлька. Хто-ж яны?
Манька. Студэнты, здаецца, ці што. Маладыя, прыгожыя, чыстыя…
Юлька. Дрэнна ты зрабіла.
Манька. Чаму?
Юлька. Ну, дык што з гэтага, што маладыя, прыгожыя?… Ахвота табе сядзець з нейкімі студэнтамі! Як будзеш такая дурная, дык нічога з цябе ня будзе… Вось Стэпка мела розум і жыве цяпер, як пані, Юзя таксама знайшла сабе нейкага старога, багатага — дый шмат іншых!… А ты навет і прыгажэйшая за іх і таксама магла-б зрабіць кар’еру, каб захацела… Я-ж сястра твая, я табе добра раю…
Галубоўскі (вяртаецца і дае Юльцы папіросы і дробныя грошы).
Юлька (да Галубоўскага, выймаючы з пачка адну папіросу). На, маеш папіросіну,
