Забржэзінскі.
Тады хутчэй у Вільню
Георгій.
Чаго?
Забржэзінскі.
Знішчаць род Глінскага.
Георгій.
Род Глінскага, ці свой народ знішчаць?
Ты Забржэзінскім стаў нядаўна,
Нават дзед твой,
Князь Забярэзінскі, быў праваслаўнай веры,
Ён быў-бы з Глінскім зараз.
Нават бацька твой
Ішоў з сваім народам, покуль здрада
Яго з шляху не збіла. Ты-ж куды ідзеш?
Забржэзінскі.
Сын Скарыны-купца,
Пра гэта не тут размовы весці,
А на бранным полі,
Там да тваіх паслуг.
Бывайце, пан прафесар!
Глагоўскі.
О, Польшча, Польшча, як шкада, што правіць
Табой не ясны розум, — ясныя паны
З пышлівасцю крывой і аднабокай!
Сярод славян
Магла-б ты стаць ядром ў арэсе,
І моцным быў-бы той арэх
Пры братняй дапамозе…
А так згубіць сябе ты можаш,
Абяскровіць іх
На радасць ворагам сваім і іхнім…
Студэнты.
Чэх, навіна твая такая, што не ўседзіш.
Дазвольце, доміне прафесар, нам пайсці?
Глагоўскі.
Ідзіце, другі, толькі не губляйце з сэрца
Зярняты чыстыя дабра і праўды,
Якія вы тут атрымалі. Палічу тады
Сваю я працу сплачанай.
Застанься ты, Францышак,
І, Андржэяка, ты.
Глагоўскі.
