Немец.
Чым мова ваша руская так слаўна,
Калі ніхто з апосталаў святых
На ёй не гаварыў, не ведаў нават слова?
Георгій.
Да кіеўскіх высот
Дайшоў Андрэй, апостал Першазванны.
Што-ж, па-нямецку ён
Вучыў славян хрыстовай веры,
Як ратманы, паліў агнём,
Хрысціў мячом і крыжам?
Ці словам пераконваў? А тады — якім?
Андржэяка.
Вось, гэр схаляры, вам і антытэза.
Дабі яго і сінтэзам, русін!
Георгій.
А сінтэз быў у Грунвальдзе, калі
Мой дзед, ці прадзед, разам з прадзедам тваім
І прадзедам яго (паказвае на Забржэзінскага)
Усё рыцарства нямецкае паклалі ў ратным полі.
Ёган.
Што, гэтаму наўчыў цябе
Твой Товій, твой прафесар?
Георгій.
А што, калі і ён? Ты біблію чытаў?
Якою моваю Хрыстос народ вучыў?
Скажы, калі і дзе пыталіся яны,
Апосталы з надрэчча Іордана,
Сыны Ізраіля ад вод Генісарэта,
Хто быў той празеліт, які прышоў хрысціцца,
Ці іудзей, ці элін, рымлянін, ці барбар?
Якое-ж права маеш ты пытацца: хто вучыў?
А ты не ў іх вучыўся, хоць і дрэнна?
Андржэяка.
Клянуся богам, маладзец русін!
Ён словам рэжа, як мячом.
Немец.
Ён ерэтык, кастра, сажжэння варты!
Такіх вучыць яшчэ, такім ярмо на шыю!
Георгій.
Мне шкода кніг, якія вучыш ты:
Яны, як бісер пад свінячым рылам,
Бо сэнс ўсіх кніг, якія я чытаў
Дагэтуль: не рабі другому тое,
Чаго не хочаш, каб табе рабілі,
Не рый другому ямы — пападзешся сам.
Ёган.
Старонка:Драматычныя паэмы. Міхась Клімковіч.pdf/64
Гэта старонка не была вычытаная
