Товій (захоплена).
Знайшоў! Дай бог па век такую
І мне і дзецям, калі будуць. Вось, зірні.
Прафесар, пан Глагоўскі лекцыі свае друкуе,
І па яго заказу буквіцы яму яўрэй адзін ліе.
Я упрасіў яго узяць мяне ў навуку,
Аддаў, што меў, даў клятву, што нікому
Не пакажу пад страхам смертнай кары
Майстэрства гэтага. О, пан Георгій,
Я для цябе цягацьму друкі пана
Прафесара, калі сюды не прымуць.
Георгій.
Не трэба, Товій: зловяць, адсякуць табе
Абедзве рукі. Хавай і гэта…
Товій.
Не, гэта я не краў. Мне далі паказаць
Прафесару, — ці ўсё тут як патрэбна.
Георгій (бярэ ліст, чытае).
«Пра кнігі Пісьма Святога і карысць іх для люду
паспалітага. — Тэзы для студэнтаў».
Латынню чыстаю пачатак. Пачакай, перакладу:
«Бог чалавеку розум даў пазнаць прыроду,
Тварэнне рук яго, каб славіць мудрасць бога,
Ды розум чалавека абмяжован».
Чым абмяжован, дзе, якой сцяной, прафесар?
Мо’ гэтымі мурамі, да якіх ляцеў мой розум
І раптам стой!— упёрся?
Товій.
І змен няма ніякіх?
Георгій.
Ніякіх, Товій. Бо з лістом ад караля
Мяне да біскупа, як знаеш, не пусцілі.
Прыняў ліст клерык, ёганава кодла…
Товій.
І Ёган быў там?
Георгій.
Быў, шаптаўся нават. Я баюся,
Што гэты ліст яны схавалі
І кардынал яго ніколі не убачыць.
Товій.
Чаго-ж чакаеш ты?
Георгій.
Прыор панёс да біскупа на зацвярджэнне спіс
Прынятых і каму адмоўлена. Пісец вось той,
Рагочучы, мне паказаў адзнаку на маёй заяве:
Старонка:Драматычныя паэмы. Міхась Клімковіч.pdf/62
Гэта старонка не была вычытаная
