Старонка:Драматычныя паэмы. Міхась Клімковіч.pdf/61

АКТ ІII

ДЗЕЙНЫЯ АСОБЫ:

Георгій Скарына.
Товій.
Ёган.
Фон-Шпілер.
Станіслаў Забржэзінскі — сын ваяводы.
Арына.
Глагоўскі — прафесар універсітэта.
Прыор універсітэта.
Андржэяка — студэнт, чэх.
Пісец.
Студэнты — немцы, чэхі, палякі.

КАРЦІНА ПЕРШАЯ

1504 год. Двор Кракаўскага універсітэта Ягелонаў. Няўклюдна-манастырскія сцены муроў ідуць поўкругам. У іх глыбокі ўваход і вузкія, высокія вокны. Над уваходам — надпіс па латыні «Deus noster lux et scentia» («Бог наш свет і навука») і латынскае раскрыжаванне. Праз акно відаць галава пісца з гусіным пяром за вухам. Пасярод двара — магутны клён і каменная лаўка навакол яго камля. На лаўцы сядзіць, апусціўшы галаву ў далоні, Георгій Скарына. Міма яго, і не звяртаючы на яго ўвагі, праходзяць студэнты. Праз нейкі час крадком да яго прабіраецца Товій, трымаючы ў руках лісты нейкага друку.

Товій.
Дзень добры, пан Георгій!
Георгій.
Ах гэта ты, брат Товій! Колькі раз,
Прасіць цябе, каб ты не клікаў мяне панам?
Товій.
Не можна, пан Георгій: для людскога вуха трэба.
Георгій.
Дзе ты прапаў?
Товій.
Я не хацеў быць пану ў цяжкасць.
Больш за тыдзень сядзім мы тут
Без справы і без толку. Я пашукаў работы.
Георгій.
І што? знайшоў?