Старонка:Драматычныя паэмы. Міхась Клімковіч.pdf/237

Ідэ дошч, ідэ дошч,
Аж со стрыхы капотыць,
Разсэрдывся, мій мілэнький,
Аж ногамы тупотыць,
Разсэрдывся, розгнівався
Мій мылый на мэнэ,
А як гляну, сэрцэ вянэ
І в нього і в мэнэ.

(Не сцярпела вясёлая дзяўчына, пайшла дробненька перабіраць перад казаком).

Ой, млый меле,
Ой, млын меле,
Калясо сакоча,
Ідзі, дзеўка, за Антона,
Каторая хоча.
Ой, млын меле,
Ой, млын меле,
Калясо віхае,
Не йдзі, дзеўка, за Антона —
Свякруха ліхая.

(А тым часам другая група казакаў зацягнула песню).

Пабратався сокіл
З сызокрылым орлом:
«Ой братэ-ж мій, братэ,
Сызокрылый орле!
Покыдаю тобі
Всі моі пожыткы,
Всі моі пожыткы
Й малэнькіі дзіткы.»
Літа сокіл літо,
Літа сокіл друге,
На трэцее літо
Сокіл прылетае,
Сокіл прылетае.
Тай орла пытае:
«А дэ-ж ты, дзів, братэ,
Всі моі пожыткы,
Всі моі пожыткы
Й малэнькіі дзіткі?»
«Прыіхалы, братэ,
Паны й панэнята,
Та й забралы воны
Дзіты соколята».
«Бодай тіі паны
Та й нэ панувалы,
Ой, шчо моіх дзіток
В чужы край заслалы».