Старонка:Драматычныя паэмы. Міхась Клімковіч.pdf/161

Вацлаў Сова.
Я абышоў, праверыў, думаў моцна…
І я прышоў сказаць: Георгій,
Павінен зараз выехаць ты з Прагі.
Не для таго так крута заварылі
Базыліяне кашу, каб адстаць адразу.
Яны даб’юцца — будзеш ты ў турме.
Георгій.
Сваю невінаватасць дакажу я.
Вацлаў Сова.
Я гэта ведаю, а покуль што яны
Расцягнуць ўсю друкарню, кнігі,
Абмажуць дзёгцем чэснае імя.
Сам памяркуй, пакуль няма загада,
Каб ты не выехаў — ты вольны ўсё рабіць.
Ты выехаў. Яны прышлі з загадам.
Няма гаспадара, яны чакаць павінны
Каб суд узняць, калі прыедзеш ты.
Тым часам ты дастанеш грошы. Тут
Мы справу высветлім з забойствам Шульца,
Суду дакажам праўду без цябе.
Што лепей — ці ў турме прабыць поўгода
І, ворагаў разбіўшы на судзе,
Прыйсці сюды — і не знайсці нічога;
Ці гэты час прабыць на волі, назапасіць
І сіл і сродкаў, каб пасунуць справу
Наперад, ворагу яе не здаць?
Георгій.
Так, справа перш за ўсё і тут.
Я выеду у Аўсбург, потым ў Рыгу.
Рамана вызвалю, вазьму я грошы…
Благаслаўляеш, ойча Сіман?
А. Сіман.
Ад душы, сынок!
Георгій.
Тады… прыедзе Товій, часткай грошай
Заткніце глотку Штольцу. Рэшту ўсю
На тайны перавоз у Вільню ўсёй друкарні
І кніг усіх… усëй паперы,
Якую здольны будзеце купіць.
У Вільні, па майму загаду,
Павінна быць ужо гатова ўсё для справы.
Я Товія чакаў.
Вацлаў Сова.
Спяшайся, дружа. Коні я знайду.
Георгій.
Ды я гатоў, не ўпершыню мне ехаць,
Ісці, ці плыць, бо уся зямля — мой дом,