Штольц.
Для гешефта, гэр.
Георгій (госцям).
Прашу я не зважаць і сілкавацца.
Прабачце мне, я зараз.
(Выходзіць з-за стала).
Мікулаш Клаўдзіян (таксама).
Касцёл нямецкі,
Я пазнаю тваю руку, якую
Ты да славянскай глоткі прагна цягнеш!
Залетась архібіскуп Майнцскі
Забараніў у Нюрнбергу майму выдаўцу Гелцлю
Друк чэшскіх кніжак, пад пагрозай
Выгнання з горада. Сюды, у Прагу,
Дайсці яго не можа забарона.
І вось інакшы ход!
Георгій (разглядаючы прад’яўленыя вексалі).
Заёмныя лісты сапраўдныя, гэр Штольц.
Я аплаціць магу іх… праз поўгода…
Часткова — і раней. А як папалі
У вашы рукі гэтыя лісты
Ад папяровай фабрыкі з Аўсбурга?
Штольц.
Учора іх прывёз гэр Шульц
Ад Шонтнергера з Аўсбурга з паперай.
Паперу я забраў сабе, бо ведаў,
Што аплаціць яе няма вам чым.
Георгій.
Умове згодна заплаціць павінен
Я ў Аўсбургу па гэтаму лісту.
Рамана я, пляменніка, туды прасіў паехаць.
Штольц.
Раман ваш у турму папаў.
Георгій.
Раман? У турму?
Штольц.
Шонтнергеру быў ліст такі
Ад адваката з Рыгі.
Георгій (спахмурнеў, падумаў).
Так…
Я ў Аўсбург сёння выеду…
Штольц.
Калі
Не затрымае вас да выплаты пазыкі
Турма, аб чым я клапаціцца буду.
Андрэяка.
Вазьміце, прагная душа, мой дом
Старонка:Драматычныя паэмы. Міхась Клімковіч.pdf/154
Гэта старонка не была вычытаная
