Старонка:Драматычныя паэмы. Міхась Клімковіч.pdf/100

Першы вучоны.
І гора, віцэ-прыор: першы паміж першых —
Наш прыор, едучы з Сыцыліі дамоў,
Да сарацын-карсараў трапіў у палон.
Вось ліст яго. Сабраць ён просіць выкуп.
Ф. Мусаці.
Усё, што маю я з дачкой, як лепту,
Я аддаю на выкуп.
Вучоныя.
Мы усе зрабілі тое-ж, віцэ-прыор,
І нехапае ўсё-ж патрэбнай сумы.
Другі вучоны.
Я ўношу прапанову адмяніць часова
Ўсе дабрачынствы нашы, бескаштоўны
Экзамен ў першую чаргу, і павялічыць плату
За ўсе паслугі дактароў, каб як мага хутчэй
Сабраць патрэбны выкуп.
Ф. Мусаці.
Я ухваляю гэта імем бога. Запішыце,
Як сакратар Калегіі, адразу ў кнігу.
Той запіс у заклад дадзім банкіру
І выкупім айца прыора. Аман.
Я рад, слаўнейшыя, што вы ўсе ў зборы,
Што кнігі доктара сямі мастацтваў вольных
Францышка Скарыны ў руках у вас, сін’ёры.
Садзіцеся. Канвентум адчыняю
Калегіі медычнай нашай я у славу бога.
Шаноўныя і слаўныя калегі-дактары навук медычных!
Вось перад вамі сам Францышак Скарына.
За многа тысяч міль прышоў ён з Беларусі
У нашу слаўную Рэспубліку, каб больш яшчэ
Праславіць — яе, Калегію медычную і вас,
Слаўнейшыя між слаўных дактароў у свеце.
І просіць ён, вось гэты бедны,
Але вучонейшы юнак і доктар
Сямі мастацтваў вольных, каб яму
Прысвоена была ступень і доктара навук медычных.
Яшчэ ён просіць вызваліць яго ад платы
За той экзамен і дыплом, бо па дарозе
Быў начыста абрабаваны браво.
Паслухаем яго самога.
Георгій.
Слаўнейшыя між слаўных, светачы навукі!
Адсюль далёка ляжыць мой горад Полацк,
Ляжыць мая радзіма, Беларусь, на фскрыжаванні

Вялікіх рэк, якія лучаць