— Капітан Катль! Гэта вы? — усклікнула Фларэнс, крыху падымаючыся.
— Так, мая маленькая лэдзі, — адказаў капітан, выбраўшы наспех гэтую далікатную форму звароту, як самую пачцівую, якую ён толькі мог прыдумаць.
— Дзядзя Уолтэра тут? — запыталася Фларэнс.
— Тут, любачка? — перапытаў капітан. — Яго тут няма ўжо шмат дзён. Аб ім не чулі з таго часу, як ён рушыў у плаванне па слядах беднага Уольра.
— Вы тут жывеце? — запыталася Фларэнс.
— Так, мая маленькая лэдзі, — адказаў капітан.
— О, капітан Катль! — не памятаючы сябе ўсклікнула Фларэнс, сціскаючы рукі. — Выратуйце мяне! Пакіньце мяне тут! Няхай ніхто не ведае, дзе я! Хутка я адужаю і раскажу аб тым, што здарылася. У мяне няма нікога, да каго-б я магла пайсці. Не праганяйце мяне!
— Прагнаць вас, мая маленькая лэдзі! — закрычаў капітан. — Вас, Радасць майго Сэрца! Пачакайце хвілінку! Мы наглуха зачынім ілюмінатар і двойчы павернем ключ у замку!
Пры гэтых словах капітан, карыстаючыся надзвычай спрытна сваёй адзінай рукой і кручком, дастаў заставы ад дзвярэй, прыладзіў іх і замкнуў дзверы на ключ.
— Мая маленькая лэдзі — сказаў капітан, расціраючы рукавом пераносіцу, пакуль яна не заблішчэла, як адпаліраваная медзь, — не кажыце Эдуарду Катлю ні слова да таго часу, пакуль не пераканаецеся, што плаваеце ў ціхіх водах; а гэтага не здарыцца ні сёння, ні заўтра. А што датычыць таго, каб данесці, дзе вы знаходзіцеся, то сапраўды і з божай дапамогай я гэтага не зраблю; перагартайце катэхізіс[1] і адзначце гэта месца!
Фларэнс нічога не аставалася, як падзякаваць і выказаць яму поўнае сваё давер'е, што яна і зрабіла. Прыхінуўшыся да гэтага грубаватага чалавека, як да апошняга прытулку для яе спакутаванага сэрца, яна паклала галаву на плячо сумленнага Катля, абняла яго за шыю і апусціася-б перад ім на калені, каб падзякаваць, калі-б ён не адгадаў яе намеру і не стрымаў яе, што і належала зрабіць сапраўднаму мужчыну.
— Спакойна! — сказаў капітан. — Спакойна! Ці ведаеце, мая красуня, вы вельмі слабы, каб стаяць, вам патрэбна зноў прылегчы. Вось так!
Варта было адмовіцца ад многіх надзвычай прыгожых відовішчаў, каб бачыць, як капітан паклаў яе на канапу і прыкрыў сваім фракам.
— А цяпер, — сказаў капітан, — вы павінны паснедаць, маленькая лэдзі, і сабака таксама павінен закусіць. А пасля вы падніме-
- ↑ Катэхізіс — кароткае выкладанне хрысціянскага вучэння ў пытаннях і адказах.
