Дзьвярэй больш рука не адчыніць. і ня ўступіць нага на парог.
Не паверу ніколі дзяўчыне, як і ветру з завейных дарог. Не паверу у словы ад болю, — хоць і змочаны ў смутку сьлязьмі.
Узьвіюцца вятры хай над доляй, усьміхнецца любоўна і ім.
12-VI — 26 г.
