Гэта старонка не была вычытаная
Пакахаў увесну,
пакахаў пад шопат вецьця.
Раскахаю ўвосень,
раскахаю ў надсьвецьце.
Стану вольным птахам,
стану вольны сваім духам.
Што было, ня будзе,
што было, названь патухне.
Не пайду пад клёны,
не пайду зрываць лісточкі.
Ня прыкрыю болей,
ня прыкрыю я сьлядочкаў.
Ня схмурнеюць вочы,
ня схмурнеюць чорны бровы, —
падыйду як толькі,
падыйду як да дубровы. —
23-IV — 26 г.
|}
