Толькі ў апошнія часы ла узоры суседзяў-украінцаў пачынаюць будаваць гліняныя хаты-ляпянкі. Гарады краіны зьяўляюцца асяродкамі загатоўкі збожжа для вывазу за межы.
Толькі Тула (123000 насельнікаў) можа лічыцца прамысловым асяродкам дзякуючы вялізным фабрыкам зброі, самавараў і іншых мэталёвых вырабаў. У ваколіцах Тулы знаходзяцца паклады бурага вугалю, якім карыстаюцца тульскія фабрыкі, і значныя запасы жалезнай руды. На мясцовым вугалі будзе працаваць вялікая электрычная станцыя, якая дазволіць замяніць апал на тульскіх фабрыках электрычнай энэргіяй.
На поўдзень ад Тулы, на вышнявіне Акі, ляжыць Арол (72000 на сельнікаў), з якога па Рыга-Арлоўскай чыгунцы праз Смаленск, Віцебск і морскія прыстані Латвіі вывозілася на захад шмат жыта, пшаніцы і пянькі. Мясцовыя фабрыкі апрацоўваюць пяньку, вырабляюць крупы і алей. Яшчэ далей на поўдзень над Сэймам на чыгунцы, што злучае Маскву, Тулу і Арол з Харкавам і Крымам, стаіць Курск (86000 насельнікаў), які ганд люе збожжам, жывёлай, скурамі і цукрам.
У вадазборы вышняга Дону ляжаць Ялец (40000 насельнікаў) Казлоў (45000 насельнікаў), асяродкі хлебнага гандлю, і Варонеж (94 тыс. насельнікаў), важны культурны і гандлёвы асяродак з буйнымі млынамі, гарбарнямі і мылаварнямі. Тут загатаўля. юць для вывазу збожжа і алей, сюды-ж прыводзяць для пагрузкі і вывазу слынных заводзкіх коняй.
У асяродку Окска-Донскай нізіны на р. Цне ляжыць Тамбоў (70000 насельнікаў), з якога вывозяць збожжа, сала, скуру, воўну і коняй. На Сярэдняй Ацэ ляжыць невялікае губэрскае места Разань (45 тысяч насельнікаў), у якім вырабляюць сельска-гаспадарчыя прылады.
Прыволскае ўзвышша абымае сярэднюю частку Паўднёвай Маскоўшчыны і складае высокі правы бераг Волгі на працягу ад сутокі яе з Акой да царыцыну. На поўначы, ад вусьця Акі да вусьця Камы, высокі правы бераг Волгі мае назоў Фадзееўскіх гор, складаецца з бязьлесных чырвоных скал і становіць рэзкую процілежнасьць левабярэжным нізінным густым лясом.
