— І я паехаў-бы куды, каб вучыцца...
— А мне, браце, у паветкоме абяцалі на лета паслаць куды...
— Ды каб разам! Вось-бы добра! Вось-бы тады папрацавалі! Тады-б ня толькі гэтага паповага, а ўсіх-бы па політыцы загналі.
У слова «політыка» Рыгор укладаў уменьне разьбірацца ва ўсіх падзеях, якія робяцца на сьвеце і ў напісаным у газэтах і кнігах.
— Табе лягчэй політыка даецца, — гаварыў Рыгор, — а мне вельмі цяжка. Ты вось скажы, як ты даклады вучыш?
— Вучу?.. Я зусім дакладаў ня вучу.
— А як-жа ты?
— Пачытаю кніжку, якую трэба, ці газэту і раблю.
— Ну?!
— Яй бо!
— А я-ж, братка, дык замучыўся як далі мне даклад.
— Які?
— А вэнь, як комуністыя ўтрымалі ўладу... Я думаў, думаў і чуць ня плакаў, а потым узяў кніжку, палез на гару, каб мачыха ня бачыла, і вывучыў на памяць усю кніжку. Дый то заблытаўся, калі хлопцы зарагаталі... Ня ўмею я гэтак, як ты
— Трэба было-б паехаць вучыцца куды...
— А сакратаром ячэйкі тады хто?
— Янка застанецца. Я ўжо пабыў даволі. Ячэйка ў нас ужо вялікая, няхай і ён пабудзе.
