— Бліжэй да справы!
— ... Вось што...
Сакратар пасьля гэтых слоў змоўк на хвіліну і паківаў галавою, пазіраючы ў салю. У салі пацішэла і ён казаў далей.
— ... А таварыш Кісьляк давёў гэта...
Саля зусім змоўкла.
— Ён, ня гледзячы на тое, што бацька яго гандляр, што з бацькам ён мог-бы добра жыць, ён пайшоў да нас, парваў з бацькамі.
Сакратар змоўк. Саля яшчэ адзін міг маўчала, нібы ня ведаючы, які вывад зрабіць са слоў сакратара, а потым прарваліся лёгкія воплескі і адначасова некалькі галасоў крыкнулі:
— Ціха!..
— Дай пытаньні!..
— Дзе ён сам?
— Пытаньні!
— Давай яго!
Па салі да сцэны прайшоў малады рухавы хлапец і спыніўся. Студэнты загаманілі паміж сабой. Сакратар сьцішыў комсамольцаў.
— Хто мае пытаньні? — стаўце... Цішэй толькі!..
Пасыпаліся пытаньні.
— Дзе жывуць бацькі?
— Як даўно парваў з бацькамі, да тэхнікуму ці пасьля?
— Якую актыўную працу вёў у сябе ў сяле?
— Хто цябе ведае з партыйцаў?
— Падрабязна няхай адкажа!..
