Гэта старонка не была вычытаная
Жывых пажараў,
І ў шуме бур і навальніw.
Мы ўсё па-рознаму шукаем
Жаданых, сьветлых берагоў…
Дык дай забудзем,
Што мы маем,
І пойдзем зноў рука
З рукой“.
Ўсё былое,
Ўсё горкае нікла;
Дым зьнікаў за далёкай гарой.
Быў той вечар
Жывы і нязвыклы,
Як дзяўчына пад майскай зарой.
*
Мы зноў пайшлі
Ў прасторы працы
Змагацца, жыць і будаваць.
Ён краю роднаму —
Палацы,
Я-ж іх, як волю апяваць.
вось я склаў
Поэму гэту,
Чым я гарэў,
Што ўспрыняў…
Ляпі-ж у сьвет,
Нясі поэту
І шум і лаянку ў газэтах,
На радасьць,
Сум,
На гора дня…
Я успрыймаю ўсё бяскраю.
Я рад за юных
І жывых,
