Гэта старонка не была вычытаная
Дык слухай, браце,
Слухай, любы,
Я ў ёй шукаў вялікіх спраў…
Я — памыліўся
Да загубы
І справу дрэнную... сыграў...
Не вінаваць...
Ня трэба гэтак.
Я расказаў табе, як мог...
Ў ёй бачыў я
Праменьні сьвету
І нібы гэты сьвет бярог.
Яна-ж была —
Ўся для поэты,
А муляр я — ёй быў далёк“…
*
Пахіліўся ён ціха да долу.
Засмучэньне на вусны
Лягло.
Ў хмарцы курчыўся масяц
Ад болю
І скацілася зорка далоў.
Было многа напеваў
Уночы,
Было многа уночы зарніц.
Вось з агнём нечаканым
У вочах
Ён прамовіў… схіліўшыся
Ніц:
„Я зразумеў цябе, таварыш.
З нас кожны так пад час
Гарыць
І ў пачуцьці
