Можэ гэта ступаньне па роднаму шляху і ёсць «беларускі рух»!..
Маладая Беларусь будзіцца на абломках старыны. Будаваць новае младабеларусам дужа трудна, бо ў абломках старыны многа-многа трухляціны, ад каторай у наш час толькі пыл ідзець.
І не дарма у младабеларуса, катораму жыцьцё йшчэ не паказалося добра з розных бакоў цяпер і ў мажлівай будучыні, не дарма у яго усхапліваецца пытаньне: ці варта яму дзеля нейкай блізка што утопіі «беларусіцца»? Ці варта яму зарабляць жалосна-прыкрые ухмылкі няпрошэных жаласьнікаў, што пазіраюць на яго, як на нейкаго лятуна фантазёра, або як на пустога чапурышніка. Ці варта яму часам завадзіць у сваёй сямейцы нейкую нязгоду праз «беларушчыну», нейкі разлад, нейкую непрыемнасць?
Не дарма так пытаіцца ён сябе.
І тымчасам… Тымчасам ідэя бярэць сілу, верх. І вот слухайця, дзядзькі і цёткі — літэратары нашы, слухайця, якіе добрые мэты вам…
Колькі цяпер на Беларусі сямеек, гдзе спрэчаюцца дзеткі з бацькамі! Колькі іх цяпер такіх, у каторых ёсць новаго заводу «самавольнікі» ці «самаволачка».
Гэта ж дзіва! У сямейцы пануіць польская мова, польская ідэологія, польскіе традыціі…
Гэта сам бацька з гасьцямі даволі добра гаворыць «по-польскаму», саўсім рэдка, абмыліўшыся, кульганець «па-просту», кашлянець, перханець, і абмылка не ў знаку.
