Старонка:Выбраныя вершы (Чарот, 1925).pdf/12

ПОЛЕ ЦІХА ШАПТАЛА КОЛОСЬСЕМ

Ц. Гартнаму

Поле ціха шаптала калосьсем
Як находзіла ворагаў раць.
Гэта ты у чырвоную восень
Сонны край свой пачаў вартаваць,

На шляху, на прыбітым гасьцінцы
На здратованых коньмі палёх. —
Гучны кліч твой, як водблеск зарніцы
Адгалоскам жывучым разьлёг…

Кургану не пяяліся песьні, —
Кім насыпаны, хто там ляжыць, —
У зямлі, спачываць ім ня цесна
Не гнятуць іх гнілыя крыжы.

Ты вярбою шумеў пры дарозе
Гольлем вабячы неба блакіт,
Да тых гоняй хіліўся бярозай,
Дзе прастор быў крывёю заліт.