Гэта старонка не была вычытаная
За кволай, худою асочкай
Зьбягае жыцьцёвы надлом.
Адходзіць зьбянтэжана ночка
За зыркую прозалаць стром.
Гусьцеюць пярэданьня фарбы
На грунце узрушаных крыг…
Ў сугучнасьці поля і фабрык
Ёсьць моцная сіла жывых.
Ў калёсах — рытмічныя рухі,
У працы — смарагдавы плён.
Ня згіне ў вятрох завірухі
Музычнасьць сталёвых хвальбон.
|}
