Гэта старонка не была вычытаная
Усхоны золатам цярушаць
Зару — нагрэтую жарству.
Даўгія моракавы вушы
Вятры базырлівыя рвуць.
Ідуць з абвесьненай нарады,
У гаме дзён каб першым быць.
Зьбіваюць сонныя прысады
Свае зялёныя ілбы.
Я думаю аўсяным полем
Да ўзьлесься блізкага прайсьці.
Зьвісае ліпавае гольле,
Глыбее музыка ў лісьці.
