Гэта старонка не была вычытаная
4. БЫЛО КАЛІСЬЦІ
Я гэтым вечарам адзін
Лістотай слоў празрыстасьць слаўлю.
Ў руно надземнае хадзі —
Лірычнай песьняй пазбаўлю.
Ты ў яркім волаце аўса
Зялёных зёлак напаткала.
Тудой, ўсхвалёны, я сам
Імкнуў, як дзікая навала.
З хлусьлівай весткай ад радні
Мігцелі кпіны ў добрым ладзе…
Вось толькі сэрцу не мані,
Калі ў няўпэўненым і здрадзіш.
Калі ня зможаш тхлань пакут,
Скажы, што шмат няпраўды ў песьні.
Пацісну моцна я руку.
І правяду цябе да весьніц.
Ідзі… На сьвеце людзі ёсьць,
Дзе-небудзь ты сваё пачуеш.
Ніхто ня згубіць маладосьць
За веліч цнотную такую.
