Гэта старонка не была вычытаная
5
Сьліхотаю сплыла
Вякоў багна,
Рабаўнікі
Спынілі свой рабунак.
Ў крыві шалець
Ня прыдзе больш магнат
З вязанкай джуплаў
Краю ў падарунак.
Бадзяжны сухавей
Ня прынясе
Кіпцястых лап
Адточаныя восьці.
Адна ім рада —
Гінуць па крысе,
Галубіць злосьць.
І ў курчах немых сохці.
Гады бягуць.
Наўзаваць мчаць гады,
Нязнаныя
Ў сваёй імклівай строме.
