Старонка:Бярозка (1912).pdf/29

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

І спужаўся, і шкада зрабілося мужыку жонкі сваей, ўсьцягнуў ён яе на ложка, накрыў, а сам пабег па зельле да баб. Назаўтрае, каб барджэй жонка моцы набралася, зарэзаў і сьпёк для яе пеўня. Ачуняла ў скорасьці гаспадыня, але больш ужо ня лезла ў вочы свайму мужыку, і зноў сталі яны жыць паміж сабой складна.