|
Во зараз, во зараз, во зараз
Пабачыце казку-праўдзівасьць:
У сонечным вечным пажары
Задзівіцца дзіва.
Во драканаў дваццаць мітычных
Сталёвай сям‘ёю прыгожай
Пад стукат, пад грукат стазычны
Даль-высь заварожаць.!
Во крыльлі дрыгочуць нэрвова,
Маторы равуць, як зьвяругі;
Во клічуць вятрышчаў з заховаў
Пропэльлеры-глюгі.
Машыны аж глушаць паляну,
У вырай рой драканаў рвецца.
Чакайце, чакайце — зарана,
Стрымайце імпэт свой!
Пілоты глядзяць у бяздоньне,
Рулі абхапілі харобра.
Крылатыя борздыя коні
Закелзаны добра.
Гэй, гэй! Шарахнуліся птухі…
Заёрзалі грозна, сурова.
На полі імчыць завіруха
На колах гумовых.
Пырх-пырх — і паляна пустая.
Ляцяць. Чуць ухопіш іх вокам.
Як мара нязнаная тая.
Ой, ой, як высока…
|
