Старонка:Босыя на вогнішчы (1925, Клімавічы).pdf/18

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

Гром… навальніца…
— Б-о-сы-м д-а-р-о-г-у!
… Паўцякалі? Ну так што-ж!
На вогнішчы, басанож,
Пагуляем… Эх, глядзі!
Бедната ўся, выхадзі!
Учора там, а сёньня тут
Буржуазеі капут!…
Зноў гуляем па балоце!
У войска, братцы — па ахвоце…
Ухапіўшы сваю частку,
Расчынілі людзі пастку:
— Вой, вой, вой!..
Будзе бой!..

10.

Чырвоным завешаны вуліцы,
Вокны, балконы і плот,
Белы дом толькі журыцца:
Ня йдуць туды на сход…
Чытаюць адны пацеры, —
У бога пытаюць як быць?..
А босыя на сабраньні
Пасылаюць к… мацеры…
Пану даволі служыць —
Вось наша заданьне!
— А як-жа? Кім будзем звацца?
— Як-жа будзе вось гэта ды тое?
— Давайце ўсе разам змагацца,
Пакуль ня зьнішчым старое!..
Замоўклі яны, — ні слова
Чакаюць другога адказу…
Толькі шэпчуць, стуліўшы галовы:
— Паслау бог бальшавіцкую заразу.
Зноу мы безгалосыя,
І цярпі, як сабака шалёны:
Уласьць усю забралі босыя,
А іх тут — міліены!..