— Палюбі ты хоць трошкі, камрад!
А босы ходзяць па попелу,
На Усход пазіраюць з надзеяй:
— Покуль што нам яшчэ цёпла,
Але мы вам успомнім,
Зладзеі!…
8.
Бура страшная вырвала пер‘я
Арлу чорнаму увысі…
— Зямля! ах, зямля, цяпер я
Уніз палячу — сьцеражыся!…
І рэха адклікнула: «ах!..»
Буржуі крычаць: «які страх!..
Вось цяпер нам будзе скок»..
Дружна, роўна крок у крок
Йдуць Чырвоныя палкі,
І чуваць напеў стары:
— Эх, сякі-такі,
Чорт вас пабяры!..
Босыя спаткалі іх:
Гоман, жарты, крык…
— Туды бег, назад прыехаў,
Бач ты, бальшавік! —
9.
Босым дарогу!
Поп, памаліўшыся богу,
З цэрквы ідзе па завулку:
— «О времена ныне…»
А ў разьбітай вітрыне
Спэкулянт шукае булку.
Чыноўнік казённай палаты
Скінуў парадны сурдут…
Бурчыць пад нос: «праклятыя!
Зноў яны тут!»
Паны заграніцу
Давай бог ногі…
