Перайсці да зместу

Старонка:Беларусь у песьнях (1920).pdf/83

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

Вярнуць да ей свабодны сьвет.
Прышла пара, калі народу
Праз сілу крэпкую яго
Патрэбна віць вянок свабоды,
Каваць дабро, братанства, згоду
Для сьвету белага ўсяго.
Вось той ад нас, хто ясна чуе,
Што ён ня раб, а вольны сын
Усіх народаў і краін-
Няхай гародзе моцны тын,
Фундамант волі хай муруе...

|}

Найсільней аднак чуецца той прызыў да барацьбы за "Волю", за здабыткі рэволюцыі прызыў найбольш па духу свайму падходзячы да прызываў Беларусі, старое і новае окупацыі, - у песьні Цішкі Гартнага "Далакопам рэволюцыі".

Далакопы, не сьпяшайце,
Зрана ямы не капайце,
Рэвалюці не хавайце,
Не надзейцеся пакуль,
Што падзе яна ў знямозе
На ня пройдзенай дарозе
Пад дажджом варожых куль.
Пачакайце - не сьпяшэце,
Кірак гостра не тачэце
З сэрцам радым, што у дзьвер
Падаў стук вяковы вораг,
Што ў паветры ядны порах
Запаліў нямецкі зьвер.
Знайце тое, што свабоды
Ад працоўнага народу
Ня удасца адабраць.
Хто здабыў яе барбою,
Той заўсёды разам з ёю
Будзе у бою уміраць...
Ах, ня можаце спыніцца,
Звыклі ўжо к зямлі хіліцца,
Хтось бадзёрыць ў гэты час!
Ну, капайце ж глыбей, шырэй-
Гэта будзе цёплы вырай,
Далакопы, там для вас.

У гэткіх словах чуецца народны адказ на окупацыю і ўціск нямецкага імпэрыялізму.

І за гэтым пэрыодам парываў, узноў мала-па-