Гэта старонка не была вычытаная
4
Вечар… На печы кот мурлыкае,
Лапкаю гладзіць па лапцы.
Бацька стары сядзіць на прымурку
У лахматай авечай шапцы.
Дыміцца люлька карчагай,
Дрыжыць ад гутаркі рот.
Не, — кажа бацька, — ня лягу:
Думкі навеяў мне сход.
У задуменьні…
І вокам ня кіне
На асьвечаны комінкам кут…
Думкі бягуць, як праменьні…
Успамінае, як тут
Жыў без каня,
Без кароўкі,
Як хлеб з аўсянай мякіны,
За працай штодня,
