Гэта старонка не была вычытаная
Мы цяпер прыдабудзем багацьце
Тым, што вечна хадзілі ў лапцёх…
Іх мільёны, — змагу распазнаць я,
Чые рукі былі ў мазалёх.
Мы цяпер аб краіне шэрай
Сьпеў жыцьця каласіць будзем вершам…
Горад дымны і вёску ў шэрані
Злучыць у адно — вышлі першымі.
Сьпевам-морам
Поле залілося…
Грукат фабрыкаў, рогат іх труб…
Сінь прастору
Шэпчацца калосьсем, —
Вёска з горадам едуць браць шлюб!
— Гэй, лапцюжнікі, слухай!..
Наша вёска ня будзе больш плакаць…
Па бруку гораду,
Бач, рухае,
Рухае горда
Побач з ботам лазовы лапаць!..
