Гэта старонка не была вычытаная
Хутка поўнач… бішчэ пацалунак…
Цягне холадам з цёмнай вады.
— Ну, бывай-жа здарова, Гануля, —
К пану ў госьці пайду У Брады!
VII
Ад усходу грымяць гарматы.
Уцякаць зьбіраецца пан:
Напужаў павукоў багатых
Бальшавіцкі напор-ураган…
Вось і ночка!.. — А заўтра рана
У Варшаву!.. І будзем жыць…
Хутка, хутка канец будзе хамам,
Што на нас навастрылі нажы!..
Раптам… стрэльбы агнём заржалі,
Вочы сьлепіць агонь і дым…
— Ўсё прапала, кругом партызаны, —
Уцякаць няма ўжо кулы!
А назаўтра мутныя хвалі
Дыму шэрага ўкрылі руіны.
Для таго пажары палалі,
Каб лягчэй жылося краіне…
VIII
Пахла порахам. Цэлы тыдзень.
Расплываліся плёткі ў завулках…
— Ой, ня прыдзе Ігнась, ня прыдзе, —
У Ганулі кіпела думка.
